حکمت 56 :

  تهیدستى و تنهایى (اخلاقى ، اجتماعى)

وَ قَالَ [علیه السلام] الْغِنَى فِى الْغُرْبَةِ وَطَنٌ وَ الْفَقْرُ فِى الْوَطَنِ غُرْبَةٌ .

و درود خدا بر او، فرمود : ثروتمندى در غربت ، چون در وطن بودن و تهیدستى در وطن ، غربت است.

  حکمت 57 :

  ارزش قناعت و خودکفایى(اخلاقى)

وَ قَالَ [علیه السلام] الْقَنَاعَةُ مَالٌ لَا یَنْفَدُ .

قال الرضى و قد روى هذا الکلام عن النبى (ص) .
و درود خدا بر او ، فرمود : قناعت ، ثروتى است پایان نا پذیر .(این سخن از رسول خدا (ص) نیز نقل شده است ).

  حکمت 58 :

  توانگرى و شهوت ها(اخلاقى)

وَ قَالَ [علیه السلام] الْمَالُ مَادَّةُ الشَّهَوَاتِ .

و درود خدا بر او ، فرمود : ثروت ، ریشة شهوت هاست.

  حکمت 59 :

  ارزش تذکّر دادن اشتباهات (اخلاقى ، اجتماعى)

وَ قَالَ [علیه السلام] مَنْ حَذَّرَکَ کَمَنْ بَشَّرَکَ .

و درود خدا بر او فرمود : آن که تو را هشدار داد ، چون کسى است که مژده داد.

  حکمت 60 :

  ضرورت کنترل زبان (اخلاقى ، تربیتى)

وَ قَالَ [علیه السلام] اللِّسَانُ سَبُعٌ إِنْ خُلِّیَ عَنْهُ عَقَرَ .

و درود خدا بر او ، فرمود : زبان تربیت نشده ، درنده اى است که اگر رهایش کنى مى گزد.
 

---