بهبود آموزش در جهت افزایش توانایی های حل مسئله
محققان در بین راه کارهای متنوع بهبود توانایی حل مسئله موارد خاصی را که تاثیر بیشتری در این زمینه دارد بررسی و استخراج کرده اند.
اعمال این تغییرات در قالب برنامه های روزانه در مدارس به صورت سیستمی، تاثیر قابل ملاحظه ای بر توانایی حلّ مسئله دانش آموزان خواهد داشت. یکی از این راهکارها که تاثیر مثبتی بر میزان یادگیری آن ها خواهد داشت، ایجاد رویه هایی برای ارائه دروس در مدارس توسط دانش آموزان است. تحت این شرایط باید به دانش آموزان نحوه ارائه مسائل را آموزش داد. نباید این آموزش به گونه ای باشد که دانش آموزان بر گونه خاصی از ارائه، تمرکز داشته باشند بلکه این فرآیند باید انواع مختلف ارائه مطالب، مثل ارائه تصویری موضوعی خاص یا ارائه توصیفی آن به دانش آموزان را آموزش دهد. دانش آموزان باید در این رویه حتی شیوه های تغییر از یک گونه ارائه به نوع دیگر در ضمن توضیح موارد را نیز بیاموزند. خروجی این آموزش بهبود مهارت های حل مسئله را تسهیل می کند. علاوه بر این این رویکرد با بالا بردن قدرت تجسم فکری دانش آموزان موجب تسلط آن ها بر مطالب مورد بحث می شود و مهارت حل مسئله را در آن ها تقویت می کند.
در مورد حل پویای مسائل، شبیه سازی کامپیوتری آن ها یک رویکرد مهم در ارزیابی این گونه مسائل خواهد بود. در رابطه با شبیه سازی مسائل، تحقیق شده است که "بازی سازی" مسائل یا ارائه مسایل مبتنی بر بازی های مورد علاقه دانش آموزان کمک شایانی در بهبود توانایی آن ها برای حل مسائل می کند. در حال حاضر یکی از تکنیک های آموزشی که با سرعت بالا در حال رشد است، طراحی بازی هایی در محیط آموزشی است که هدف اصلی آن ها درگیر کردن دانش آموزان در فعالیتی برای بهبود مهارت آموزشی خاصی است. یافته ها نشان می دهد تحت این شرایط دانش آموزان تونایی بهتری در حل مسائل و پدیده های پیچیده پیدا می کنند. دلیل اصلی تاثیر مثبت این رویه در این حقیقت نهفته است؛ که دانش آموزان با ترکیبی از آموزش و بازی مواجه می شوند، یا به عبارتی این رویه موجب جذابیت فرآیند آموزش شده و پشتکار و ممارست دانش آموزان در فرآیند یادگیری بالا می برد.
در کنار این ها، یکی دیگر از رویه های مهم در بهبود توانایی حل مسائل توسط دانش آموزان استفاده از فرآیندهایی است که در آن دانش آموزان خودشان قادر به نظارت بر یادگیری خود هستن.، این رویه به دانش آموزان در ساخت یک سیستم سازگار با ویژگی های خود برای یادگیری بهتر کمک می کند و آن ها را قادر به درک زوایای فراشناختی خود می کند. این رویه ها تحت عنوان سیستم یادگیری خود تنظیمی یا خود گردانی تعبیر می شوند. در این رویه دانش آموزان یاد می گیرند چگونه در مورد فعالیت های خود برنامه ریزی کنند، چگونه بر عملکرد خود در مقایسه با سطح استاندارد نظارت کنند و بالاخره این که چگونه به ارزیابی خود با این سطح بپردازند. در نهایت دانش آموزان به مهارت فراشناختی یا "شناخت دانستن" دست پیدا کنند. این مهارت به دانش آموزان کمک می کند تا در مقابله با مسائل مختلف براحتی خودشان را با موقعیت موجود تطبیق دهند و رویه ای بهتر برای حل آن مسئله بکار گیرند. یافته های دانشمندان نشان می دهد که رویه های یادگیری خود تنظیمی به دانش آموزان در شناخت هدف اصلی مسائل و توانایی حل آن ها کمک شایانی می کند.