فراموشی دوست یادگیری است

احتمالا شما تا به حال مسابقات اطلاعات عمومی یا سایر رقابت های متکی بر هوش را از تلویزیون دیده اید. بسیاری از شرکت کنندگان در چنین مسابقاتی آنقدر اطلاعات گسترده ای از «همه چیز» دارند که همه را متعجب می کنند. 

برخی از آن ها می توانند با چنان سرعتی مسائل ریاضی و تحلیل های دیگر را در ذهن خود انجام دهند که انسان را به این فکر می اندازند: با وجود چنین مغزهایی دیگر چه نیازی به کامپیوتر است؟! شکی نیست که برخی از انسان ها توانایی هایی ذهنی بیشتری از نظر حافظه یا سرعت پردازش و تفکر دارند. با این حال، هنوز اثبات نشده که مفهومی به اسم «ژن باهوش» وجود داشته باشد. تمام انسان ها یک مغز دارند و تمام مغزها، یک مغز هستند و عملکرد تمام مغزهای سالم هم مانند یکدیگر است.
با آماده سازی کافی مغز و وقف تلاش و انرژی مشابه، شما هم قادر خواهید بود به اندازه دیگران از مغز خود کار بکشید. شما هم قادر خواهید بود حجم انبوهی از اطلاعات را به خاطر سپرده و با یادگیری روش های فکر کردن، محاسباتی بسیار سریع داشته باشید. نکته دیگر آن است که آنچه به نام «حافظه تصویری» شناخته می شود، تا آنجا که دانشمندان می دانند، وجود ندارد؛ دست کم به آن شکلی که تصور می شود، وجود ندارد.
اما موضوع دیگری که انسان از آن هراس بسیاری دارد و آن را یک باگ مغزی می داند، «فراموشی» است. انسان ها فراموشی را مانند یک خیانت از جانب مغز خود می دانند. آنها فراموشی را شکست می دانند. ناتوانی در تمرکز، فراموش کردن کلیدها، زوال عقل و فراموشی های کم و زیاد دیگر، همیشه نحس و مذموم شمرده شده اند. اگر یادگیری به معنای ساختن دانش و مهارت های مختلف است، فراموشی به معنای از دست دادن اندوخته ها است و باید آن را دشمن یادگیری دانست.
با این حال، حقیقت تقریبا متضاد با این تصور است. درست است که در فراموشی می تواند اتفاقاتی ناخوشایندی بیفتد. فرض کنید که تولد دخترتان را فراموش کرده یا در زمان امتحان یادتان رفته تا به سوال پشت برگه پاسخ دهید. اما واقعیت آن است که فراموشی، یکی از پیچیده ترین و پیشرفته ترین ویژگی های طبیعت انسان است: دور ریختن اطلاعات غیرضروری. اگر ذهن انسان هیچ چیز را فراموش نمی کرد، حجم اطلاعات در دسترس انسان، طاقت فرسا می شد و فکر کردن و تصمیم گیری تقریبا غیرممکن می گردید.
مغز مجبور است برای آنکه بهترین عملکرد خود را داشته باشد، تنها اطلاعات لازم در هر لحظه را نگهداری کرده و بقیه اطلاعات و داده ها را فراموش کند. اگر شما احساس می کنید که برخی از این اطلاعات را نیاز دارید، تنها باید به مغز خود پیام دهید که آن اطلاعات برای شما اهمیت دارند. این کار را از تمرکز و دقت بالاتر روی آموخته های خود، بازنویسی آنها و مرور زمان بندی شده انجام دهید.

کلید واژه ها

تحصیلی

یادگیری

مغز

روانشناسی

تمرکز

منبع

How We Learn

نویسنده:

مهدیه فرح آبادی

پست قبلی

زمان برگزاری کنکور 97 اعلام شد

پست بعدی

ثبت عادات خوب بجای بد

در همین رابطه بخوانید :

درباره این مطلب دیدگاهی بنویسید...

نام :
 
وب سایت :
دیدگاه :
پست الکترونیک :
 
نشانی پست الکترونیک شما نمایش داده نخواهد شد.