دانش‌آموزانی که درباره موضوع یا سوال خاصی فرصت فکر کردن پیدا می‌کنند و می‌توانند در بحث های کلاس شرکت کنند، شانس بیشتری دارند که بتوانند مثل معلم خود این مباحث را به دیگران انتقال دهند. برای این کار دانش آموز باید بتواند بنویسد و خوب نوشتن مستلزم این است که دانش‌آموز به طور عمیق درباره‌ی آن موضوع یا سوال فکر کند. معلم خوب کسی است که از دانش‌آموزان خود بخواهد چیزی که درک می‌کنند را روی کاغذ بیاورند. معلم به دانش‌آموز فرصت می‌دهد نتیجه‌گیری خود را از درس بنویسد و قبل از بحث درباره‌ی آن آمادگی ذهنی خود را به‌صورت مکتوب داشته باشد. در این روش، زمان‌های کوتاهی بین مباحث درسی به دانش‌آموزان فرصت داده می‌شود که قبل از شرکت در بحث های کلاس نتیجه تفکرات خود را بنویسند. یک عقیده اشتباه در بین معلمان رایج است که می‌گوید دانش‌آموزانی که زودتر دستشان را برای پاسخگویی به سوال بالا می آورد حتما استعداد و هوش بیشتری دارد. ولی باید گفت پاسخ اول همیشه بهترین پاسخ نیست. بعضی دانش آموزان برای رسیدن به پاسخ نیاز به زمان بیشتری دارند و اگر فرصت داشته باشند می توانند نظرات خود را با دیگران به اشتراک بگذارند. به عبارت دیگر بعضی به جای جوابگویی سریع نیاز به زمان دارند تا به صورت مکتوب پاسخ مسئله مورد نظر را بنویسند.
اجرای این تکنیک حداقل شش مزیت دارد:
- به شما اجازه می دهد از پاسخهای نوشته شده توسط دانش آموزان بهترین پاسخ یا عقیده را برای طرح در کلاس انتخاب کنید.
- با داشتن پاسخهای مکتوب معلم از اطلاعات و میزان درک دانش آموزان از دروس آگاهی پیدا می کند.
- در این روش همه دانش آموزان به یک اندازه فرصت شرکت در بحث ها را پیدا خواهند کرد.
- نوشتن به دانش آموزان کمک می کند اشتباهات خود را اصلاح کنند و نتیجه نهایی اصلاح شده را در کلاس ارائه کنند.
- با این روش معلم دانش آموزان را در مسیری هدایت می کند که بهترین نتیجه را در بر خواهد داشت.
- وقتی دانش آموزان در حین تدریس معلم عادت به نوشتن کنند، به سادگی مطالب را با خواندن یادداشت های خود یادآوری می کنند.
در حقیقت نوشتن توسط دانش آموزان علاوه بر بالا بردن مهارت نویسندگی به آن‌ها کمک می‌کند قدرت تفکر و تحلیل خود را افزایش دهند و در بحث‌های کلاس با آگاهی قبلی شرکت کنند.