با شرکت در فعالیت های فرزندتان در زندگی او وارد شوید. به عنوان مثال برای تیم فوتبالی که فرزندتان در آن عضو است، نوشیدنی تهیه کنید و آنها را برای استراحت دعوت کنید. ساعاتی را برای تفریح، بازی و گردش با فرزندتان اختصاص دهید .
کلاس ها، کیفیت و اوضاع آن ها را از فرزندتان جویا شوید. به مدرسه ی او سر بزنید و از وضعیتش مطلع شوید. در پروژه های علمی - تحقیقاتی فعالیتهای فوق برنامه و ... با فرزندتان همکاری کنید. به پیشرفت های او اهمیت داده و او را تشویق کنید.
حمایت ها، پیگیری ها و تذکرهای شما به فرزندتان این مساله را در ذهن او القا می کند که فعالیت هایش مهم و تاثیر گذار است، معایب و محاسن آنها را می یابد و حتی به او کمک می کند تا همچنان که بزرگتر می شود گام های بزرگتری بردارد و فعالیت های مفید و تاثیرگذارتری را به انجام برساند.
از جمله فعالیت هایی که شما را با زندگی فرزندتان درگیر می کند می توان به موارد زیر اشاره کرد : ( راهکارهای تربیتی )
- روزانه حداقل 15 دقیقه، مطابق میل فرزندتان باشید و آنچه را که او می خواهد انجام دهید و همراهش باشید. کتابی را که او می خواهد با هم بخوانید ،بازی هایی را که او می خواهد با هم انجام دهید. و حتی اجازه دهید قوانین خود را در بازی اجرا کند، روی کاری که فرزندتان انتخاب میکند، با هم مشورت کنید. به رستورانی که فرزندتان انتخاب میکند رفته و آنچه را که او سفارش می دهد میل کنید. این اقدامات روابط والدین و فرزند را محکم تر می کند و حتی منجر به شناخت بهتر می کند .
- هفته ای یکبار وقت بگذارید تا کارهای خاصی را با هم انجام دهید. بازدید از یک کتابخانه، رفتن به پارک، کوهنوردی یا پیاده روی، جستجو در اینترنت و کار با رایانه برای اینکه چیزهای تازه ای را یاد بگیرید و به او یاد دهید.
- زمانی را اختصاص دهید تا خبرها و اتفاقات مهم روزانه را برای یکدیگر تعریف و توصیف کنید و از حال هم و کارهایی که در آن روز انجام گرفته از یکدیگر سئوال کنید. هم درباره ی کارهای خودتان با فرزندتان صحبت کنید و هم از او بخواهید تا درباره ی کارهای روزمره اش برای شما صحبت کند .
بسیاری از ما نگرانیم که مبادا توجه زیاد ما به فرزندان، آ ن ها را پر توقع یا به اصلاح «لوس» کند. توجه کنید که فرزندان ما نباید احساس کنند که همه ی زندگی ما هستند و همه ی تلاش ما در زندگی با هدف ایجاد رضایت در آنها انجام میشود.( حتی اگر واقعیت همین باشد! ) بلکه آن ها باید بدانند و مطمئن باشند جایگاه و زمان خاصی در زندگی ما به آن ها اختصاص دارد و این جایگاه و ارتباط ناشی از آن میان ما و فرزندان، فرصتی طلایی برای ماست که آگاهی های خود را به آن ها منتقل کرده و با بررسی رفتارهای آن ها سعی کنیم با برنامه ریزی صحیح این رفتارها و برداشت را اصلاح کنیم .
- در برخورد با موقعیت های استرس زا، باید راهکارهای درستی برای کاهش استرس و فشار روحی در فرزندتان در پیش بگیرید :
- به فرزندتان اجازه دهید تا احساس و انرژی روانی خود را بیرون بریزد و ابراز کند .
- به او این مطلب را خاطر نشان کنید که شما هم گاهی دچار این حالات، احساسات، استرس ها و فشارها می شوید .
- به خودتان نگاه کنید ! آیا خود شما الگوی درستی از شیوه ی برخورد در موقعیت های سخت و استرس آور برای فرزندتان هستید ؟
- به فرزندتان راه های دستیابی به آرامش و حتی فنون رسیدن به آرامش را یاد بدهید . مثل روش های القای آرامش یا ریلکس کردن و ...
- برای او هدف هایی بر اساس علایق و آرزوهای فرزندتان تجسم کنید نه بر اساس تجارب و علایق خود .
- زمان هایی را به فرزندتان برای حل مسائل و دغدغه هایش اختصاص دهید.
- به او یاد بدهید که از شکست هایش تجربه بیاموزد .
- راه ها و فعالیت های غیر مخربی را برای تخلیه ی انرژی و فشار روانی در فرزندتان فراهم کنید .
برگرفته از کتاب اعتیاد و فرزندان ما ( دکتر حامد اختیاری/ فاطمه دهقانی آرانی )